وقتی حیوان را آفرید
تقدیم به لیلا خسرو پور همسر عزیزم
وقتی خدا حیوان را آفرید، انسان با چشمانی شرم آلود و نگران مینگریست . حیوان با چهره ای خوک گون، پاهائی لرزان و گوساله وار و دمبی تمساح سان و متحرک درحالیکه عرق زیادی کرده بود بروی دو پا ایستاد. خدا به حیوان فرمود برخیز! اما حیوان به انسان مینگریست و میترسید، خدا فرمود برخیز ای جاندار زیبای غریزه ها...انسان فریاد برآورد او نمیتواند بفهمد چون حیوان است، اما من انسانم همانی که بخاطر او ابلیس را کنار زدی و فرشته هایت را جواب درشت گفتی، به من مؤمن بمان که انسانم...خدا فرمود هرکس به این حیوان تعظیم نکند، هرکس به این پاهای لرزان و ترسان حیوانی کمک نکند از درگاه من رانده خواهد شد، سپس خدای متعال رو به حیوان کرد : برخیز و بایست...حیوان چونان خرگوشی سر در لانه ی یک گرگ کرده باشد برخاست با همان قیافه ی متعفن خوک گون...انسان در این حال نعره کشید، شمشیر شد بر فرق علی فرود آمد، هابیل شد بر خون قابیل چکید، یوسف شد توسط برادرانش گرگ دریده خوانده شد، وبا شد و روده و امعا و احشام تمام بدن را سوراخ کرد، سفیلیس شد و داغ سفیلیس از خود بجای گذاشت، قاضی مرتضوی شد به جان و ناموس اکبر گنجی هجوم آورد، امیر کبیر شد در فین کاشان جان داد...خدا فریاد برآورد : حیوان برخیز و بایست و سخن گوی...حیوان هنوز با دو چشم ترسیده و هراس آلود به آدمی مینگریست، انسان اعتراض کرد : بارالها این کارت اشتباه و این حکمت ناقص و این تشویقت سهو است، پس از آن دست شوی پیش از آنکه حیوان زمین را در جهل خود نابود نماید...خداوند انسان را با غضب نگریست، ای بدکاره! زانو بزن بر حیوان و تسلیم شو...انسان زخم نعره کشید : از من دور باد این پستی..پس خداوند انسان را از درگاه خود راند و فرمود : به تو فرصت میدهم که حیوان را نابود نمائی و اگر نتوانستی به شیطان حق خواهم داد که در برابرت زانو نزند و از آتش پست ترت خواند ای خاک زاده ی به اشتباه جانشن من شده...انسان بر خود لرزید و شیطان شد، شیطان نگریست و تأمل کرد پس انسان شد..
1:35 AM
ساعت.. payam نوشته..
|